Путин, Русија пред и со него

хихихи...



https://republika.mk/vesti/svet/putin-javnat-na-mechka-ja-nosi-vakcinata-shto-kje-go-spasi-svetot/

Zamisli Kenjko Filipče kolku posakuva on vaka da jaše so vakcinana na leđa !
..samo se plaši od medvedi, on bi na zajače da jaha..
I sTram mu e polugol, cicinata da ne mu se gledaat..

https://makfax.com.mk/svet/%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%BD%D0%BE%D1%82%D0%BE-%D1%81%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B5-%D0%BD%D0%B0-%D0%BE%D0%BD-%D1%83%D1%81%D0%B2%D0%BE%D0%B8-%D1%80%D0%B5%D0%B7%D0%BE/

Ахахахааааа ..... ОН усвоиле резолуција ....
..која бе резолуција??????
... ОН  постојат само на хартија...
... резолуции на ОН важат само кога големите ќе одлучат нешто против малите.... уствари тие им се покритие за да го направат тоа што го наумиле... но и да нема резолуција тие пак ќе го направат науменото ...

‘Why would we want a world without Russia?’ Putin on Moscow’s nuclear doctrine


Ако ова горе се преведе слободно, би дошло вака некако:

Како Македонец и граѓанин на Македонија, се прашувам зошто би сакал ЕУропска, ОТАН, Свет без Македонија и Македонци?



Дали северџганите имаат капацитет да ја разберат пораката!

Ušte vo 1991 e toa odredeno...
Golem procent, se za evroatlantski....

https://kurir.mk/svet/vesti-svet/navalni-mora-vednash-da-bide-osloboden/

Тој бе... ептен се занесуе... не си ги глеа гомната дома кај нив кои лесно може да ги доведат до втора граѓанска војна...цел Вашингтон и околина се во воен карантин ... сами си го окупирале главниот град...
... туку, може само на Путин под прозор да му пљукне....
..се надевам онаа руската плавуша Захарова дека ќе го удостои со соодветен одговор у нејзин стил ...

Se potresoa  rusive...

Не е доволно демокративе-атлантисти само вербално да и се закануваат на РФ и Путин ами треба да почнат да прават списоци со доброволци за Источниот фронт.
Очекувам нашиве домашни атлантисти-демоНкрати да бидат први на списокот и дека ќе заминат во првата група и никогаш нема да се вратат!

..a bogami i se naJežia rusive....

Šo stana so pobeguljava Navalni...?
Ne e više umren od trovanje...?

Почитуван господине Шваб, пријателе Клаус! Драги колеги!
Многу пати сум бил во Давос, на настани организирани од г. Шваб, уште во 90-тите години. Клаус ќе се сети дека се запознавме во 1992 година. Додека работев во Санкт Петербург, навистина, многу пати сум го посетил овој репрезентативен форум. Би сакал да ви се заблагодарам за фактот дека денес постои можност да го пренесете своето гледиште на експертската заедница, која се собира на оваа светски позната платформа благодарение на напорите на г. Шваб.
Како прво, дами и господа, сакам да ве поздравам сите вас на Светскиот економски форум.
Радува фактот што оваа година, и покрај пандемијата, и покрај сите ограничувања, форумот сепак ја продолжува својата работа. Иако е во формат преку Интернет, тој сè уште работи и им дава можност на учесниците да ги разменат своите проценки и предвидувања за време на отворена и бесплатна дискусија, што делумно го компензира недостатокот на директна комуникација меѓу лидерите на државите, претставниците на светскиот бизнис и јавноста што се акумулираше во текот на изминатите месеци. Сето ова е важно сега, кога имаме толку многу тешки прашања да ги одговориме.
Тековниот форум е прв во почетокот на третата декада на 21 век, а повеќето теми на него, се разбира, се посветени на длабоките промени што се случуваат на планетата.
Навистина, тешко е да не се забележат основните трансформации во глобалната економија, политика, социјален живот и технологија. Пандемијата на коронавируси, која Клаус ја спомена, што стана сериозен предизвик за целото човештво, само ги поттикна и забрза структурните промени, чии предуслови беа веќе формирани одамна. Пандемијата ги влоши проблемите и нерамнотежата претходно акумулирана во светот. Постојат сите причини да се верува дека постојат ризици од понатамошен раст на противречностите. И ваквите склоности можат да се манифестираат во скоро сите области.
Се разбира, нема директни паралели во историјата. Но, некои експерти - го почитувам нивното мислење - ја споредуваат сегашната состојба со 30-тите години на минатиот век. Можете да се согласите со таква ситуација, можете да не се согласите. Но, во многу аспекти, во однос на обемот и сложената, системска природа на предизвиците и потенцијалните закани, сепак, одредени аналогии се предлагаат самите себе.
Гледаме криза на претходните модели и инструменти за економски развој. Зајакнување на социјалната стратификација: и на глобално ниво и во одделни земји. Разговаравме за ова претходно. Но, ова, пак, денес предизвикува остра поларизација на јавните ставови, предизвикува раст на популизмот, десен и лев радикализам, други крајности, егзацербација и влошување на внатрешните политички процеси, вклучително и во водечките земји.
Сето ова неизбежно влијае на природата на меѓународните односи, не додава стабилност и предвидливост за нив. Постои слабеење на меѓународните институции, регионалните конфликти се множат, а глобалниот безбедносен систем исто така е деградирачки.
Клаус само го спомна мојот разговор вчера со претседателот на Соединетите држави и продолжувањето на Договорот за ограничување на стратешкото офанзивно оружје. Ова е дефинитивно чекор во вистинската насока. Како и да е, противречностите се извртуваат, како што велат, во спирала. Како што знаете, неможноста и неподготвеноста да се решат ваквите проблеми во суштина во дваесеттиот век се претворија во катастрофа на Втората светска војна.
Се разбира, сега ваков глобален „жежок“ конфликт, се надевам, е во основа невозможен. Навистина се надевам на тоа. Тоа би значело крај на цивилизацијата. Но, повторувам, ситуацијата може да се развие непредвидливо и неконтролирано. Ако, се разбира, ништо не се преземе за да се спречи тоа да се случи. Постои веројатност да се сретнеме со вистински распад на развојот на светот, полн со борба на сите против сите, со обиди за решавање на итни противречности преку потрага по „внатрешни“ и „надворешни“ непријатели, со уништување не само на таквите традиционални вредности (Ова го цениме во Русија) како семејство, но исто така и основни слободи, вклучувајќи право избор и лична приватност.
Тука би сакал да забележам дека социјалната и вредносна криза веќе се претвораат во негативни демографски последици, поради што човештвото е изложено на ризик да изгуби цели цивилизациски и културни континенти.
Нашата заедничка одговорност денес е да избегнеме таква можност, која изгледа како мрачна дистопија, да обезбедиме развој по друга, позитивна, хармонична и креативна траекторија.
И во овој поглед, подетално ќе се осврнам на оние клучни предизвици со кои, според мое мислење, сега се соочуваат светската заедница.
Првиот е социо-економски.
Да, судејќи според статистиката, дури и покрај длабоките кризи во 2008 и 2020 година, периодот од последните четириесет години може да се нарече успешен, па дури и супер успешен за светската економија. Од 1980 г., глобалниот БДП по глава на жител во паритет на реална куповна моќ е двојно зголемен. Ова е дефинитивно позитивен показател.
Глобализацијата и домашниот раст доведоа до силно закрепнување во земјите во развој, извлекувајќи повеќе од милијарда луѓе од сиромаштија. Значи, ако го земеме нивото на приход од 5,5 долари по лице на ден (во паритет на куповната моќ), тогаш, според Светската банка, во Кина, на пример, бројот на луѓе со пониски примања се намали од 1,1 милијарда 1990 година на помалку од 300 милиони во последниве години. Ова е дефинитивно успех на Кина. И во Русија од 64 милиони луѓе во 1999 година до околу 5 милиони во моментов. И ние веруваме дека ова е, исто така, движење напред во нашата земја во најважната насока.
Сепак, главното прашање, одговорот на кој во голема мера дава разбирање за тековните проблеми, е каква е природата на ваквиот глобален раст, кој ја доби главната придобивка од ова.
Секако, како што реков, земјите во развој имаа голема корист со искористување на зголемената побарувачка за нивните традиционални, па дури и нови производи. Сепак, оваа интеграција во глобалната економија резултираше не само во работни места и заработка од извоз, туку и во социјални трошоци, вклучително и значителен јаз во приходот за граѓаните.
Но, што е со развиените економии, каде што нивото на просечно богатство е многу поголемо? Колку и да звучи парадоксно, но проблемите на раслојување овде, во развиените земји, се покажаа уште подлабоки. Значи, според Светска банка, ако 3,6 милиони луѓе живееле во Соединетите Американски Држави со приход помал од 5,5 УСД дневно, на пример, во 2000 година, тогаш во 2016 година веќе имало 5,6 милиони луѓе.
Во истиот период, глобализацијата доведе до значително зголемување на профитот на големите транснационални, првенствено американски и европски компании.
Патем, во однос на граѓаните, развиените економии на Европа ја имаат истата тенденција како и во државите.
Но, повторно, ако зборуваме за профит на компанија, кој ги доби приходите? Одговорот е познат, очигледен е - за еден процент од населението.
Што се случи во животот на другите луѓе? Во текот на изминатите 30 години, во голем број развиени земји, приходите на повеќе од половина од граѓаните реално стагнираа и не растат. Но, трошоците за образование и здравствени услуги се зголемија. И дали знаете колку? Три пати.
Тоа е, милиони луѓе, дури и во богатите земји, престанаа да гледаат изгледи за зголемување на нивниот приход. Во исто време, тие се соочуваат со проблеми, како да се одржат здрави себеси и своите родители, како да обезбедат квалитетно образование за децата.
Исто така, се акумулира огромна маса луѓе, кои, всушност, се покажаа како непотребни. Така, според Меѓународната организација на трудот, во 2019 година, 21 процент или 267 милиони млади луѓе во светот не студирале никаде и не работеле никаде. Па дури и меѓу работните луѓе (еве интересен показател, интересни бројки), дури и меѓу работните луѓе, 30 проценти живеат со приход под 3,2 американски долари на ден со паритет на куповна моќ.
Ваквите нарушувања во глобалниот социо-економски развој беа директен резултат на политиките што се водеа во осумдесеттите години на минатиот век и честопати се спроведуваа на вулгарен и догматски начин. Оваа политика се засноваше на таканаречениот Вашингтонски консензус. Со своите непишани правила, приоритет на економскиот раст базиран на приватни долгови во средина на дерегулација и ниски даноци на богатите и корпорациите.
Како што реков, пандемијата на коронавируси само ги влоши овие проблеми. Минатата година падот на глобалната економија беше најголем од Втората светска војна. Загубите на пазарот на трудот до јули беа еквивалентни на скоро 500 милиони работни места. Да, до крајот на годината, половина од нив беа обновени. Сепак, ова е скоро 250 милиони изгубени работни места. Ова е голема и многу алармантна бројка. Само во првите девет месеци од минатата година, загубата на приходот од работна сила во светот изнесуваше 3,5 трилиони долари. И оваа бројка продолжува да расте. Ова значи дека социјалната тензија во општеството исто така расте.
Во исто време, заздравувањето по кризата не е лесно. Ако пред 20-30 години проблемот можеше да се реши со стимулирање на макроекономската политика (патем, ова се правеше постојано до сега), денес, таквите механизми, всушност, се исцрпија и не функционираат. Нивниот ресурс е практично исцрпен. Ова не се мои неосновани изјави.
Така, според проценките на ММФ, нивото на вкупниот долг на јавниот и приватниот сектор е приближно близу 200 проценти од глобалниот БДП. И во некои економии тој надмина 300 проценти од националниот БДП. Во исто време, во развиените земји, каматните стапки се практично на нула насекаде. И во клучните земји во развој - на историски минимални нивоа.
Сето ова ја прави стимулацијата на економијата со традиционални инструменти со зголемување на приватното кредитирање во суштина невозможна. Таканареченото квантитативно олеснување, кое само се зголемува, го надува „меурот“ на вредноста на финансиските средства, доведува до понатамошно раслојување во општеството. И растечкиот јаз помеѓу „реалната“ и „виртуелната“ економија (патем, претставниците на реалниот сектор на економијата од многу земји во светот многу често ми кажуваат за ова, и мислам дека учесниците на денешната средба од бизнисот исто така ќе се согласи со мене) претставува вистинска закана и е полн со сериозни, непредвидливи шокови.
Одредени надежи дека ќе биде можно „ресетирање“ на претходниот модел на раст се поврзани со брзиот технолошки развој. Навистина, последните 20 години ја поставија основата на таканаречената четврта индустриска револуција, која се заснова на широко распространета употреба на вештачка интелигенција, автоматски и роботски решенија. Пандемијата на коронавируси во голема мера го забрза ваквиот развој на настаните и нивното усвојување.
Сепак, овој процес доведува до нови структурни промени, пред сè мислам на пазарот на трудот. Ова значи дека без ефективна владина акција, многу луѓе ризикуваат да бидат невработени. Покрај тоа, ова е често таканаречената средна класа. И ова е темелот на секое современо општество.
И во овој поглед, за вториот основен предизвик во наредната деценија - општествено-политичкиот. Растот на економските проблеми и нееднаквоста го распарчува општеството, доведува до социјална, расна, национална нетрпеливост и таквата напнатост избива дури и во земји со навидум утврдени граѓански и демократски институции дизајнирани да ги измазнуваат и гаснат ваквите појави и ексцеси.
Системските социо-економски проблеми доведуваат до такво јавно незадоволство што бара посебно внимание, бара овие проблеми да се решат во суштина. Опасната илузија дека тие можат да бидат, како што велат, игнорирани, поминати, затрупани, е полн со сериозни последици. Во овој случај, општеството сепак ќе биде поделено и на политички и на социјален план. Бидејќи причините за луѓето да бидат незадоволни всушност не се во некои шпекулативни работи, туку во реални проблеми што ги засегаат сите, без оглед на какви ставови, вклучувајќи ги и политичките, една личност навистина се придржува. Или како мисли дека лепи. Вистинските проблеми, сепак, раѓаат незадоволство.
Сакам да издвојам уште една суштинска точка. Современите технолошки и, пред сè, дигиталните гиганти започнаа да играат сè поважна улога во животот на општеството. Сега се зборува многу за ова, особено во врска со настаните што се случија во САД за време на изборната кампања. И овие веќе не се само некои економски гиганти, во некои области тие де факто се натпреваруваат со државите. Нивната публика се проценува на милијарди корисници кои поминуваат значителен дел од својот живот во рамките на овие екосистеми.
Од гледна точка на самите компании, нивната монополска позиција е оптимална за организирање на технолошки и деловни процеси. Можеби е така, но општеството има прашање: до кој степен таквиот монопол соодветствува точно на јавните интереси? Каде е границата помеѓу успешниот глобален бизнис, услугите и услугите на побарувачката, консолидацијата на големите податоци и обидите за грубо, по сопствено наоѓање, управување со општеството, замена на легитимните демократски институции, всушност, узурпирање или ограничување на природното право на човек сам да одлучи како да живее, што да избере, која позиција слободно да ја изрази? Сите го видовме ова само во државите, и секој разбира што зборувам сега. Сигурен сум дека огромното мнозинство на луѓе ја дели оваа позиција, вклучително и оние кои учествуваат на настанот со нас денес.
И, конечно, третиот предизвик, поточно, јасната закана со која може да се соочиме во следната деценија, е понатамошно влошување на целиот спектар на меѓународни проблеми. На крајот на краиштата, нерешените и растечки внатрешни социо-економски проблеми можат да ги поттикнат луѓето да најдат некој што е виновен за сите проблеми и да ги пренасочат иритациите и незадоволството на нивните граѓани. И веќе го гледаме ова, чувствуваме дека расте степенот на надворешна политика, пропагандна реторика. Може да се очекува дека природата на практичните активности ќе стане поагресивна, вклучително и притисок врз оние земји кои не се согласуваат со улогата послушни контролирани сателити, употреба на трговски бариери, нелегитимни санкции, ограничувања на финансиската, технолошката, информатичката сфера.
Таквата игра без правила критички ги зголемува ризиците од еднострана употреба на воена сила - тоа е опасноста, употребата на сила под еден или друг изнасилен изговор. Ова ја зголрмува веројатноста за нови жаришта на нашата планета. Ова е сè што не може да не загрижи.
Во исто време, драги учесници на форумот, и покрај ваквиот сплет на противречности и предизвици, сигурно не смееме да изгубиме позитивен поглед кон иднината, мора да останеме посветени на креативната агенда. Би било наивно да се предложат некакви универзални чудесни рецепти за решавање на посочените проблеми. Но, сите сигурно треба да се обидеме да разработиме заеднички пристапи, да ги приближиме нашите позиции што е можно поблиску и да ги идентификуваме изворите што создаваат глобална напнатост.
Уште еднаш сакам да ја истакнам својата теза: основната причина за нестабилноста на глобалниот развој во голема мерка се натрупаните социо-економски проблеми. Затоа, клучното прашање денес е како да се изгради логика на дејствување со цел не само брзо да се обноват глобалните и националните економии погодени од последиците од пандемијата во индустријата, туку да се осигура дека таквото закрепнување е точно одржливо на долг рок и има висококвалитетна структура, помагајќи да се надмине товарот на социјална нерамнотежа. Очигледно, имајќи ги предвид веќе споменатите ограничувања, понатамошниот развој на макроекономската политика на економијата ќе се заснова на фискални стимулации, а клучната улога ќе ја имаат државните буџети и централните банки.
Всушност, во развиените земји и во некои земји во развој, веќе гледаме такви трендови. Зголемувањето на улогата на државите во социо-економската сфера на национално ниво, очигледно, бара поголема одговорност, блиска меѓудржавна интеракција и на глобалната агенда. Повиците за инклузивен раст, за создавање услови за постигнување пристоен животен стандард за секоја личност постојано се слушаат на разни меѓународни форуми. Ова е во ред, нашата заедничка работа се разгледува во апсолутно неопходната насока.
Апсолутно е јасно дека светот не може да го следи патот на градење економија што работи за милион луѓе, па дури и за „златна милијарда“. Тоа е само деструктивен став. Овој модел по дефиниција е нестабилен. Неодамнешните настани, вклучително и миграциските кризи, го потврдија ова.
Сега е важно да се премине од општа изјава кон деловна активност, да се насочат реалните напори и ресурси за да се постигне и намалување на социјалната нееднаквост во рамките на одделни земји и постепено приближување на нивото на економски развој на различни земји и региони на планетата.
Тогаш нема да има миграциски кризи.
Значењата и нагласувањата на таквата политика дизајнирана да обезбеди одржлив и хармоничен развој се очигледни. Што е тоа? Ова е создавање нови можности за секого, услови за развој и реализација на потенцијалот на една личност, без оглед на тоа каде е родено и живее.
И овде ќе наведам четири клучни приоритети. Како гледам на нив како приоритети. Можеби нема да кажам ништо оригинално. Како и да е, бидејќи Клаус и дозволи на Русија да го искаже мојот став, јас сигурно ќе го сторам тоа.
Прво. Едно лице треба да има пријатна средина за живеење. Тоа се домување и пристапна инфраструктура: транспорт, енергија, комунални услуги. И, се разбира, еколошка благосостојба, ова никогаш не треба да се заборави.
Второ Едно лице мора да биде сигурно дека ќе има работа што ќе обезбеди стабилно растечки приход и, соодветно, пристоен животен стандард. Тој мора да има пристап до ефективни механизми за учење во текот на целиот живот, денес тоа е апсолутно неопходно, дозволувајќи му да ја развива и гради својата кариера, а по нејзиното завршување да добие пристоен пензиски и социјален пакет.
Трето. Едно лице мора да биде сигурен дека ќе добие висококвалитетна, ефективна медицинска нега кога тоа е потребно, дека здравствениот систем во секој случај му гарантира пристап до современото ниво на услуги.
Четврто. Без оглед на семејниот приход, децата треба да имаат можност да добијат пристојно образование и да го исполнат својот потенцијал. Секое дете го има овој потенцијал.
Ова е единствениот начин да се гарантира најефективниот развој на современата економија. Економија каде што луѓето не се средство, туку цел. И само оние земји што можат да напредуваат во четирите наведени области (тие не се исцрпни, јас зборував само за главната работа), но само оние земји што можат да постигнат напредок барем во овие четири области ќе обезбедат одржлив и инклузивен развој.
Токму овие пристапи се основата на стратегијата што ја спроведува и мојата земја, Русија. Нашите приоритети се градат околу личноста, нејзиното семејство, насочено кон демографски развој и спасување на луѓето, во подобрување на благосостојбата на луѓето, заштита на нивното здравје. Работиме на создавање услови за пристојна и ефективна работа и успешно претприемништво, да обезбедиме дигитална трансформација како основа за технолошкиот поредок на иднината на целата земја, а не на тесна група на компании.
Имаме намера да ги концентрираме напорите на државата, бизнисот, граѓанското општество на овие задачи и да изградиме стимулативна буџетска политика во следните години.
Во остварувањето на нашите национални развојни цели, ние сме отворени за најширока меѓународна соработка и сме убедени дека соработката на глобалната социо-економска агенда ќе има позитивно влијание врз општата атмосфера во светските работи, а меѓусебната зависност во решавањето на акутни тековни проблеми ќе додаде и меѓусебно доверба, што сега е особено важно и особено релевантно.
Очигледно е дека ерата поврзана со обидите да се изгради централизиран, униполарен светски поредок, оваа ера заврши. Всушност, никогаш не започнало. Само направен е обид во оваа насока. Но, тоа веќе помина. Таквиот монопол едноставно по својата природа е во спротивност со културната, историска разновидност на нашата цивилизација.
Реалноста е дека навистина различни центри за развој се појавија во светот и се декларираа, со свои карактеристични модели, политички системи и социјални институции. И денес е исклучително важно да се изградат механизми за координирање на нивните интереси, така што различноста, природната конкуренција меѓу столбовите за развој не се претвораат во анархија, низа долготрајни конфликти.
За ова, меѓу другото, ќе треба да се справиме со зајакнување и развој на универзалните институции, кои носат посебна одговорност за обезбедување стабилност и безбедност во светот, за развој на правила на однесување во глобалната економија и во трговијата.
Јас веќе забележав повеќе од еднаш дека многу од овие институции денес се далеку од нивните најдобрите времиња. Постојано зборуваме за ова на разни самити. Овие институции се создадени, се разбира, во поинаква ера, ова е разбирливо. И можеби е дури и објективно тие тешко да одговорат на денешните предизвици. Но - би сакал да истакнам - ова не е причина да ги одбиеме, всушност, без да понудимт ништо за возврат. Покрај тоа, овие структури имаат уникатно искуство и голем, во голема мера нереализиран потенцијал. И, секако, треба внимателно да се прилагоди на современите реалности, но рано е да се фрли во корпа за отпадоци на историјата. Мора да работите со него, користете го.
Заедно со ова, се разбира, важно е да се користат нови, дополнителни формати на интеракција. Зборувам овде за таков феномен како мултилатерализам. Се разбира, тоа исто така може да се разбере на различни начини, на свој начин. Или како туркање преку нивните интереси, давање привиден легитимитет на еднострани активности, кога другите можат само да кимаат со одобрување. Или тоа е вистинско обединување на напорите на суверените држави за решавање на специфични проблеми од заедничка корист. Во овој случај, можеме да зборуваме за регулирање на регионалните конфликти и за создавање на технолошки сојузи и за многу други области, вклучително и формирање на прекуграничен транспорт, енергетски коридори и така натаму и така натаму.
Драги пријатели, дами и господа!
Разбирате, тука има многу широко поле за соработка. Ваквите повеќенасочни пристапи функционираат. Практиката покажува дека тие работат. Да потсетам дека во рамките на, на пример, форматот Астана, Русија, Иран и Турција прават многу за да ја стабилизираат состојбата во Сирија и сега помагаат да се воспостави политички дијалог во оваа земја. Се разбира, заедно со другите земји. Ние го правиме тоа заедно. И воопшто, не без успех, сакам да го истакнам ова.
Русија презеде, на пример, активни напори за посредување за да се запре вооружениот конфликт во регионот Нагорно Карабах, во кој беа вклучени народите и државите блиски до нас - Азербејџан и Ерменија. Во исто време, се обидовме да ги следиме клучните договори постигнати во Минската група на ОБСЕ, особено меѓу нејзините копретседатели - Русија, САД и Франција. Ова е исто така многу добар пример за соработка.
Како што знаете, во ноември беше потпишана трилатерална изјава на Русија, Азербејџан и Ерменија. И важно е, во голема мера, да се спроведува доследно. Крвопролевањето беше запрено. Најважно е. Тие успеаја да го запрат крвопролевањето, да постигнат целосен прекин на огнот и да го започнат процесот на стабилизација.
Сега, меѓународната заедница и, несомнено, земјите вклучени во решавањето на кризата се соочени со задача да им помогнат на погодените области во решавањето на хуманитарните проблеми поврзани со враќањето на бегалците, со обновување на уништената инфраструктура, заштита и обновување на историските, верски и културни споменици.
Или друг пример. Би сакал да ја забележам улогата на Русија, Саудиска Арабија и Соединетите Американски Држави и низа други земји во стабилизирањето на светскиот пазар на енергија. Овој формат стана продуктивен пример за интеракција меѓу државите со различни, понекогаш дури и сосема спротивни проценки на глобалните процеси, со свои позиции за поглед на светот.
Во исто време, се разбира, постојат проблеми што ги загрижуваат сите држави без исклучок. Пример за ова е соработка во студијата за коронавирусна инфекција и борбата против неа. Неодамна се појавија неколку варијанти на оваа опасна болест. И светската заедница треба да создаде услови за научници и специјалисти да работат заедно за да разберат зошто и како, на пример, се јавува мутација на коронавирусот, како различните видови се разликуваат едни од други. И, се разбира, потребно е да се координираат напорите на целиот свет, на што апелира Генералниот секретар на ООН, на кој се обративме на самитот Г20 не толку одамна, потребно е да се обединат и да се координираат напорите на целиот свет во борбата против ширењето на болеста и зголемување на достапноста на вакцините кои сега се толку неопходни против коронавирусот ... Неопходно е да се обезбеди помош за оние држави на кои им е потребна поддршка, вклучувајќи ги и африканските. Мислам на зголемување на обемот на тестирање и вакцинација. Гледаме дека масовната вакцинација е достапна денес пред се за граѓаните на развиените земји, додека стотици милиони луѓе на планетата се лишени дури и од надежта за таква заштита. Во пракса, таквата нееднаквост може да значи заедничка закана, бидејќи, и тоа е добро познато, веќе е кажано многу пати, епидемијата ќе се одолговлекува и нејзините неконтролирани фокуси ќе останат. Нема граници.
Нема граници за инфекции и пандемии. Затоа, треба да извлечеме поуки од моменталната состојба, да предложиме мерки насочени кон зголемување на ефикасноста на системот за следење на појавата на слични болести во светот, развојот на такви ситуации.
Друга важна област каде што е неопходна координација на нашата работа, всушност, координација на работата на целата светска заедница е зачувување на климата и природата на нашата планета. Ниту тука нема да кажам ништо ново.
Само заедно ќе можеме да постигнеме напредок во решавањето на сериозни проблеми како што се глобалното затоплување, намалувањето на шумските ресурси, губењето на биодиверзитетот, зголемениот отпад, пластичното загадување на океанот и така натаму, да најдеме оптимална рамнотежа помеѓу интересите на економскиот развој и животната средина зачувување за сегашните и идните генерации ....
Почитувани учесници на форумот! Драги пријатели!
Сите знаеме дека конкуренцијата, ривалството меѓу земјите во светската историја не запре, не запира и никогаш нема да престане. И противречностите, судирот на интереси, всушност, е исто така природна работа за таков комплексен организам како што е човечката цивилизација. Сепак, во критичните моменти, ова не се мешаше, туку напротив, ги охрабри да ги здружат напорите во најважните, вистински судбински области. И ми се чини дека сега е токму таков период.
Многу е важно искрено да се процени ситуацијата, да не се фокусираме на имагинарни, туку на реални глобални проблеми, на елиминирање на нерамнотежата што е клучна за целата светска заедница. И тогаш, сигурен сум дека ќе можеме да постигнеме успех, адекватно да одговориме на предизвиците од третата декада на 21 век.
Тука би го завршил својот говор и сакам да ви се заблагодарам за трпеливоста и вниманието.
Ти благодарам многу.


Кирил Шваб: Ви благодарам многу, господине претседател.
Многу од прашањата што ги поставивте, секако се дел од нашата дискусија оваа недела. Покрај презентациите, ние исто така ја организираме работата на целните групи. Ако ги оставиме настрана земјите во развој, зборуваме за развој на вештини за идните генерации.
Господине претседател, подготвени сме за дискусијата што ќе следи, но имам едно кратко прашање. Ова е прашање за кое разговаравме кога се сретнав со вас во Санкт Петербург пред 14 месеци. Како ги гледате идните односи меѓу Русија и Европа?


Владимир Путин:
Знаете, ние имаме работи од апсолутно фундаментална природа - ова е вообичаена култура. Големите европски политички фигури во блиското минато зборуваа за потребата од развој на односите меѓу Европа и Русија, посочувајќи дека Русија е дел од Европа. И географски, што е најважно, во културолошка смисла на зборот, всушност тоа е една цивилизација. Француските лидери зборуваа за потребата да се создаде единствен простор од Лисабон до Урал. Мислам, и исто така реков за ова: зошто на Урал? До Владивосток.
Јас лично ја слушнав позицијата на извонреден европски политичар, поранешен канцелар Хелмут Кол, кој рече дека ако европската култура сака да преживее и да остане еден од центрите на светската цивилизација во иднина, имајќи ги предвид сите проблеми и трендови во развојот на светска цивилизација, тогаш, се разбира, Западна Европа и Русија треба да бидат заедно. Тешко е да не се согласите со ова. Ние ја држиме истата гледна точка и позиција.
Ситуацијата денес е очигледно ненормална. Треба да се вратиме на позитивната агенда. Ова се интересите на Русија и, сигурен сум, и на европските земји. Јасно е дека пандемијата исто така одигра негативна улога. Нашата трговија со Европската унија опадна, иако е една од нашите главни трговски и економски партнери. На нашата агенда е прашањето за враќање и на позитивните трендови и на градење трговска и економска соработка.
Европа, Русија во овој поглед, од гледна точка на економијата, се апсолутно природни партнери, и од гледна точка на развој на науката, технологијата, од гледна точка на просторен развој за европската култура, имајќи предвид дека Русија, како земја на европска култура, сепак е малку - малку повеќе од цела обединета Европа во однос на територијата. Ресурсите се колосални во Русија, човечкиот потенцијал е колосален. Сега нема да набројам сè што е позитивно во Европа, што може да биде од корист и на Руската Федерација.


Еве, важно е само една работа: треба искрено да пристапите кон дијалогот едни со други. Треба да се ослободиме од фобиите од минатото, да се ослободиме од користењето во внатрешните политички процеси на сите проблеми што ги добивме од минатите векови и да погледнеме во иднината. Ако можеме да се издигнеме над овие проблеми од минатото, да се ослободиме од овие фобии, тогаш сигурно ќе имаме позитивна фаза во нашите односи.
Ние сме подготвени за ова, го сакаме ова и ќе се стремиме кон ова. Но, љубовта е невозможна ако се декларира само од едната страна. Треба да биде меѓусебно.


Кирил Шваб: Ви благодарам многу, господине претседател.

sea brzo nekoja nizozemska nesrekja probala da uplovi u ruski vodi...

pred toa onoj britanski Defender, se nabil par kilometri  vo ruski vodi..
kako bi se branel- ne znam..
topovine mu se so domet ne povekje od 37 km.. Aster 30 mu ima domet ne povekje od 120 km..ima nekoja elektronika , nekoi senzori, i radari, ama se nacukal sam- bez eskort, pogotovo bez podmornicki...
moze da go rastavat na delovi pred kapetanon da naredi "master alarm" na rastojanie od pogolemo od negoviot najgolem domet ( 120 km)  i toa so brzina od ...9 Maha..

Zirkon.

a kako so izjavi Putin vo poslednoto intervju denovive,
i da go zveknevme, nemase treta svetska da izbie radi toa potopuvanje..

ebamu zaeban. toj bi go potopil,ako ne izbegase..
dobra poraka za idukji natrapnici.

https://tocka.com.mk/vesti/390576/putin-za-amerikanskata-novinarka-simpaticna-zena-ama-ne-slusa-sto-zboruvam

Глупавата гуска препарирана од американските служби се обидувала да го испровоцира Путин
... ама заборавила дека пред себе има добро истрениран бивш припадник на КБГ па си го добила своето...

... инаку ... Путин е познат по тоа дека не ебава никого....

хихихи....

https://mms.mk/270111/%D0%B8%D0%B7%D0%B2%D0%B8%D0%BD%D0%B5%D1%82%D0%B5-%D0%BD%D0%B0-%D0%B8%D0%B7%D1%80%D0%B0%D0%B7%D0%BE%D1%82-%D0%B0%D0%BC%D0%B0-%D0%BD%D0%B5-%D0%B7%D0%B0%D0%B1%D0%BE%D0%BB%D0%B5-%D0%B7%D0%B0/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=%d0%b8%d0%b7%d0%b2%d0%b8%d0%bd%d0%b5%d1%82%d0%b5-%d0%bd%d0%b0-%d0%b8%d0%b7%d1%80%d0%b0%d0%b7%d0%be%d1%82-%d0%b0%d0%bc%d0%b0-%d0%bd%d0%b5-%d0%b7%d0%b0%d0%b1%d0%be%d0%bb%d0%b5-%d0%b7%d0%b0

ke bide interesno koga , ukraincive ke trgnat prvi, kon istok- a ke trgnat
kako i gruzijcive vo 2008. toa znaci, deka sepak rusite nema da izvrsat invazija, zatoa sto tie se od 2014 godina vo Ukraina.
nikoj ne e lud da zapocne ( dobro ne bas nikoj,) treta svetska zaradi nekogo a ne zaradi sebe da se odbrani. ama dovolno se lucidni da nabockaat drugi narodi da se iskolat, ako toa na "bockacite" im odgovara.
posle primerot so jugoslavija, sto drugo da se kaze.

https://www.danas.rs/svet/mekdonalds-zatvara-restorane-u-rusiji/

Е, голем „таков“ ако ги затвара!
Ко да русите не знаат да испечат плескавица и испржат компир, ебате беља... а луфтата, доколку ја има,  многу брзо ќе биде пополнета од руски претприемачи ...

п.с. ... најгрозен хамбургер што сум јал е баш од мекдоналдс во скопје... скапо ѓубре...

https://vocentar.com/2022/06/14/%D0%B1%D1%80%D0%BE%D0%B4-%D1%88%D1%82%D0%BE-%D1%82%D0%BE%D0%BD%D0%B5-%D0%BC%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B8%D1%82%D0%B5-%D0%BC%D0%B0%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%BE/

Воцентар ко и по обичај пишуваат глупости ...

На тие  „силни“ милионери бизнисот им е во русија, без русија и во русија тие ќе бидат никој и ништо, пропали бизнисмени..
западот врие од такви бизнисмени па само нив едвај ги чека


..и пази само насловот „Бродот што тоне“....  

... а,бе да пишат  нешто за овој наш Титаник, јок јок... каков титаник ние сме одамна потонат стар дрвен гнил чамец...

Некој си суд издал наредба за апсење на Путин ....

... па нек сами одат да го уапсат ако имаат муда....