На денешен ден: од македонската историја...

VOL напиша:„Мила  мајко, јас сум првиот твој син и мој долг е да бидам покрај тебе за да не чувствуваш нужда од ништо. За твојата безгранична љубов, за илјадниците неволји и страдања, за безбројните бессони и мачни ноќи, поминати некогаш над постелата на твојот малечок, слабичок Дуле, јас ти должам најголема грижа и неизмерна синовска љубов. Но зарем можам, кога ги чувствувам болките на нашата измачена татковина, да не ѝ се предадам со љубовта на најверен син на нејзиното свето дело?

Маките на татковината се повеќе од сите страдања на секоја наша мајка. И јас – без ни најмалку да те навредам – се чувствувам повеќе син на мојата втора мајка – Македонија, отколку на тебе, која си ме родила."
Те молам – во името пак на моите свети чувства кон тебе – да не тагуваш, ниту да плачеш за мене. Ќе бидам најзадоволен ако ти со твоето држење бидеш пример за другите мајки и сопруги...“


SLAVA MU!

https://www.youtube.com/watch?v=AU5g-CxQeDQ

elate ovoj ofarbajte go pizda vi materina!!!!!!!



http://www.mkd.mk/Makedonija/111-godini-od-herojskoto-zaginuvanje-na-hristo-uzunov

VOL напиша:ne im plukajte.
plukanjeto ne e kulturno.

....
на 23 октомври 1893 година во куќата на солунскиот книжар Иван Хаџи Николов во Солун се собрале шестмина млади мажи за да ги ставаат основите на тоа, коешто ќе стане симбол и знаме на борбите на Македонците за слобода. Основоположниците биле: Д-р Христо Татарчев, Даме Груев, Петар Поп Aрсов, Иван Хаџи Николов, Антон Димитров и Христо Батанџиев. Тие основаат конспиративна група, нарекувајќи ја Македонски револуционерен комитет. Организацијата се борела за ослободување на Македонија со сопствени сили, без помош од надвор. Формирањето на ВМРО значело почеток на организираното македонско револуционерно движење кое преку Илинден 1903 и Крушевската република, преку НОВ резултира со создавање современа самостојна македонска држава.

Скопје го одбележува Денот на ослободувањето

На 13 ноември пред 72 години борците од 42-та и 50-та Народноослободителна дивизија на македонската војска и 16-та Македонска бригада го ослободија Скопје од фашистичката окупација.
По неколкудневни тешки борби со припадниците на 22-та гренадирска германска дивизија, составена од 47-от и 65-от полк и делови од 11-та воздухопловна десантна дивизија, како и со германската тврдинска бригада „Ангермилер“ која беше распоредена пред Качаничката клисура, борците со победоносен марш влегоа во градот
http://sitel.com.mk/skopje-go-odbelezhuva-denot-na-osloboduvanjeto-1

Караманов е роден во Радовиш..............
..Ацо го завршил основното образование и благодарение на неговиот учител кај малиот Караманов рано се јавила љубовта кон книжевноста....
.... Своите први стихови тој ги напишал уште во второ одделение, односно на 9-годишна возраст.(!)
Согледувајќи ги предиспозициите на Ацо Караманов, неговиот учител лично го одвел да го полага приемниот испит во гимназија.....
.. кој го положил со одличен успех. Во...........
. При крајот на учебната 1937/38 година се запишал во Првата машка скопска гимназија.
Во 1941 се вклучил во СКОЈ и активно учествувал во растурање летоци и други акции. Кон крајот на мај 1944 година семејство се преселило во родниот Радовиш.
На почетокот на септември 1944 се придружил на Тринаесеттата македонска бригада каде партизанувал само 32 дена. Загинал на 7 октомври 1944 година во борбата против германските фашисти кај селото  Смојмирово, Беровско... Бил тешко ранет кога извршувал извидничка акција и потоа ѕверски избоден со бајонети од германските војници,^[на денот кога го испејал и последниот стих „Ние и кога умираме треба да пееме“.

...По фашистичката агресија и окупацијата на Југославија во 1941 година, Македонија повторно е поделена, овојпат помеѓу италијанскиот и бугарскиот окупатор.
И пред 11 октомври 1941 година доаѓа до вооружен отпор против окупаторот. Така, на 8 септември Лазо Колевски убива бугарски стражар кај Богомилскиот тунел, истиот ден во Скопје Боро Петрушевски убива бугарски војник, на 7 октомври во Скопје е извршен обид за убиство на агентот Мане Мачков, во кој загинува Благоја Деспотовски - Шовељ, а на 8 октомври Трајко Бошкоски - Тарцан, пробивајќи се низ непријателскиот обрач во Прилеп, убива еден непријателски полицаец.
Сепак, за почеток на востанието против фашизмот во Македонија се смета нападот кој Прилепскиот партизански одред „Гоце Делчев“ го извршува во Прилеп на 11 октомври 1941 година. Во нападот учествуваат 16 партизани, распределени во три групи. Првата го напаѓа бугарскиот полициски участок, втората - затворот, а третата има задача да ги прекине телефонските врски и електричната инсталација.

Празникот се празнува по повод основањето на Македонската револуционерна организација во Солун. Имено на 23 октомври 1893 година во куќата на солунскиот книжар Иван Хаџи Николов во Солун се собрале шестмина млади мажи за да ги ставаат основите на тоа, коешто ќе стане симбол и знаме на борбите на Македонците за слобода. Основоположниците биле: Христо Татарчев, Даме Груев, Петар Поп Aрсов, Иван Хаџи Николов, Антон Димитров и Христо Батанџиев. Тие основаат конспиративна група, нарекувајќи ја македонски револуционерен комитет.

Организацијата се борела за ослободување на Македонија со сопствени сили, без помош од надвор. Формирањето на МРО значело почеток на организираното македонско револуционерно движење кое преку Илинден 1903 и Крушевската република, а потоа преку НОБ резултира со создавање современа самостојна македонска држава. Овој датум се поврзува со организираната борба на македонскиот и народите кои живееле во Македонија за формирање независна држава. Во политичка смисла, борбата за автономија значела формирање самостојна држава и затоа 23 октомври симболизира континуитет на македонската борба за независност.

Групата составена од Герас Цунев, Васил Доганџиски, Ванчо Китаноски и Јаким Стојков требала да стигне во с.Долани каде на 16 декември биле откриени од полјакот кој бил соработник на окупаторот.

Васил Доганџиски и Јаким Стојков загинале, а Герас Цунев повторно успеал да се пробие. При пробивот бил ранет, изнемоштен од патот низ планината предаден на селската патрола од каде биол спроведен во полицискиот участок.

Од тогаш започнале мачењата во Радовиш и Штип каде не издадел ниту еден другар, не открил ниту една акција на партизанските организации во Струмица, Радовиш и Штип.До крајот им останал верен на своите другари и партијата. Затворскиот лекар барал да биде лекуван но и понатаму продолжиле да го мачат, надевајки се дека ќе изнудат признание.

Споменик за загинатите градители на ХЕЦ Маврово
Ноќта меѓу 10. и 11 февруари во 1956. година, снежни лавини се урнаа врз бараки и куќи по долината на реката Радика, во селата Стрезимир, Штировица и месноста Торбешки Мост, при што во бараки и куќи беа затрупани над 100 работници, кои го градеа мавровскиот хидроенергетски систем, граничари и жители. Во трагедијата животот го загубија 52 лица, а десетици беа навреме извлечени.
Во спомен на овој настан, подигнат е Споменикот на градителите пред браната на Мавровско Езеро...